Nie jest to pierwsza recenzja na blogu filmu o Kościele Katolickim, a dokładniej o duchowieństwie tego Kościoła. W 2019 r. napisałem recenzję „Kleru” i oczywiście polecam ją przeczytać. Oba te filmy łączy w sumie to, że opowiadają o ciemnych stronach stanu duchownego.
Wielkie działa literatury inspirują i to w sumie nie powinno dziwić. Tak też się stało, że powieść Alexandrea Dumasa była nowym impulsem dla kolejnego obrazu ujmującego i opowiadającego tę niezwykłą, klasyczną historię francuskiej literatury. Jakie to kino?
W mojej rodzinie, w niektórych rozmowach o dziele autorstwa Franka Herberta padały opinie, że to nie jest de facto książka jaką można wyrazić za pomocą języka wizualnego. Czyli, że po prostu jej poziom komplikacji i narracji nie jest do oddania tak plastycznym narzędziem, jakim jest film. Tym bardziej nawet w kilka godzin, takiej produkcji. Po seansach wizji Denisa Villeneuvea, który zabrał historię Paula Atrydy w zamknął w dwóch filmach (odpowiednio 155 i 165 minut) nie jestem tego już tak pewny jak bywałem wcześniej. Francuski reżyser zdecydował się na kilka zabiegów wobec całego, ogromnego dzieła, i uważam że większość z nich wyszła tej produkcji na dobre. Oto szczegóły, choć może zacznijmy klasycznie – rysem fabularnym.
Filmy z gatunku historycznego to bardzo ciekawa grupa. Są wśród nich takie, o jakich wszyscy pamiętamy, są i te mniej udane. A film w reżyserii Pawła Maślany „Kos” (2023) w sumie do tej grupy się nie zaliczy. Nawet jeśli traktuje o osobie polskiego bohatera narodowego, generała Tadeusza Kościuszki. Oglądałem ten trwający godzinę i 58 minut film w styczniu 2024 r., czyli niewiele po jego polskiej premierze.
Pierwszy sezon tego serialu zawitał na streaming w 2021 r. Dwa lata potem widz ma do dyspozycji dwa sezony, po osiem odcinków każdy. Od razu powiem, że choć w te szesnaście udało się zamknąć historię, to raczej cdn.
Kiedy subskrybowałem Netflixa zdawałem sobie sprawę z faktów. Główny jest taki – ilość treści możliwej do zobaczenia w serwisie, jest po prostu oszałamiająca. „Przeklęta” (ang. Cursed) to serial w miarę nowy i dlatego też ciekawy. Zobaczmy, czym je się tę mieszankę Franka Millera i Toma Wheelera. Rys fabularny Zaczynamy w dość konwencjonalnym środowisku, jak na...
Obrazy oparte o intrygę szantażu to zazwyczaj dobre kino. Tak jest i w tym przypadku. Mało kogo przyciąga obraz sprzed 18 lat. A jednak stwierdziłem, że warto spróbować zajrzeć i zobaczyć film, w którym zagrał i wspomniany Sean Bean i Michael Douglas. Obraz Garyego Fledera nie jest głęboki o tyle, że eksploruje już użyty...
Nie będę ukrywał, że współpraca z AIP (o której było i tutaj) układa się fajnie. Realizujemy kolejne projekty. W końcu będą mogły zagościć na blogu. Udało się zrealizować taki format, który będzie publicznie dostępny, co pozwoli go umieścić na blogu. Dotychczasowe realizacje były bowiem zarezerwowane dla członków AIP. Miały też wybitnie szkoleniowy charakter. Nie dla...
Krótko. Projekt wymagał czterech dni renderu, czyli potrzeba alternatywy dla sprzętu. Jak w leadzie drodzy czytelnicy. Znalazłem się na przełomie grudnia i stycznia w sytuacji, w której projekt 3D mający de facto 12 sekund zajął mojej stacji do pracy cztery dni renderowania.W szczegółach były do policzenia 12 sekundowe sekwencje obrazujące z różnych kamer skomplikowany obiekt...
Projekt został zakończony niepowodzeniem, motywacji brak. I że to mówię, to też jest jakieś zwycięstwo. Piszę ten wpis z pewnym żalem, ale z drugiej strony, warto to też napisać dla samej świadomości i tzw. higieny psychicznej. Projekt „House of Cards” w Kato upadł. Nie mam już zbyt wielkiej ochoty próbować zrealizować sekwencję, o której...
You cannot copy content of this page